SAN DIEGO, CALIFORNIë (VS), 24 september 2015 14:21

Robot toont aan hoe baby’s hun moeder laten lachen (video)

Onderzoekers van Olin College, de University of Miami en UC San Diego hebben het glimlach-gedrag van baby’s bestudeerd. Ze hebben daarnaast een robotbaby gebruikt om hun hypotheses te testen op nietsvermoedende studentes.

Het eerste deel van het onderzoek werd deze week gepubliceerd op Plos One. Dit onderzoek bekeek hoe echte moeders reageerden op baby’s van vlees en bloed. De interacties tussen de glimlach-momenten van moeder en kind werden beschreven. Het blijkt dat kinderen tussen de acht en twaalf maanden regelmatig gebaren maken om anderen te beïnvloeden. Bijvoorbeeld de hand uitstrekken naar een speeltje om te zorgen dat iemand het voor hun pakt.

De onderzoekers ontdekten ook dat ze glimlachen gebruiken als vorm van communicatie. Bijvoorbeeld eerst glimlachen naar een voorwerp en vervolgens al glimlachend de aandacht van een volwassene proberen te vragen. Baby’s jonger dan vier maanden vertoonden dit gedrag echter niet, hoewel ze wel veel lachen op die leeftijd.

Daarom wilden de onderzoekers weten of er sprake was van een bewuste vorm van interactie. Uit het onderzoek bleek dat baby’s niet zozeer zelf hoeven te lachen, zolang moeder maar lacht. Moeders vonden het weer belangrijk dat zowel zij als hun kind lachten. Uit het onderzoek bleek dat baby’s hun eigen lachjes zodanig timeden, dat moeder ook meer ging lachen.

Robotbaby

Om deze conclusies te testen op een soort van ‘standaardbaby’ werd Diego-San van stal gehaald. Diego-San is een (enigszins verontrustend uitziende) robotbaby die ontwikkeld is voor UC San Diego. De robot werd zo geprogrammeerd dat hij als doel kreeg een volwassene zo lang mogelijk te laten glimlachen.

Vervolgens werd de robotbaby vier keer drie minuten in een kamer gezet met een studente. Hoewel Diego-San een machine is en de studentes (waarschijnlijk) niet de moeder zijn van de robot, waren de resultaten hetzelfde als in de test met de echte baby’s.

Conclusie

Wat deze studie aantoont is dat moeders kun glimlachen zo timen dat zowel zij als hun baby zo lang mogelijk glimlachen. Daarentegen timen baby’s hun glimlachen om moeder zo lang mogelijk te laten lachen. Dat ze daarbij zelf niet de hele tijd lachen vinden baby’s minder belangrijk.

Ook toonde het onderzoek aan dat er een systematische timing zit in het lach-gedrag en dat dit bedoeld lijkt om direct invloed uit te oefenen op het lachgedrag van de ander. Of moeder en kind zich daar echter van bewust zijn kon niet worden bewezen door het onderzoek. Wat wel bewezen werd is dat baby’s hun gedrag aanpassen om een bepaalde doelsituatie te bereiken.

bron: IEEE Spectrum

Foto's:

Robot toont aan hoe baby’s hun moeder laten lachen (video)

Foto: UC San Diego

© Aandrijvenenbesturen.nl