Picknick

1/1

Aangenomen dat het gebrek aan componenten in Duitsland - of pakweg ergens anders in de EU - nou niet aan de orde is. Zou je dan goedkoper uit kunnen zijn? Dat je als machinebouwer in een grensstreek even de grens overwipt en wat elektromotoren, overbrengingen - ‘ja doe er ook maar wat van die assen, koppelingen en een doosje Seegerringetjes en slangklemmen bij' - in je bus laadt en weer naar huis rijdt. Zou dat dan ook mogen? Vrij verkeer van mensen en goederen tenslotte.
Of loop je dan tegen EU-wetgeving aan? Bijvoorbeeld omdat de bijbehorende gebruiksaanwijzing er dan niet in het Nederlands bijzit? Of is dat niet relevant omdat je het gaat inbouwen in een ander geheel en - omdat die onderdelen hoogstens ‘onvoltooide machines' zijn - je nog geen CE-markering nodig hebt en dus ook geen gebruiksvoorschrift of handleiding in het Nederlands?
Ik heb werkelijk geen idee. Als je te maken hebt met een fabrikant van machineonderdelen die ook hier een volle dochter heeft, zegt die dan ‘nee, helaas' die spulletjes kunt u bij onze Nederlandse vestiging kopen'. Of zouden ze dan toch lekker zeggen ‘eigen omzet eerst'?
En hoe werkt dat als je een partij bent die allerhande vertegenwoordigingen heeft? Betaal jij dan een vergoeding aan de oorspronkelijke fabrikant bij alles wat jij verkoopt - bovenop jouw inkoopprijs? Kan ik dan gewoon naar de fabrikant stappen zodat ik die meerprijs niet betaal? Of moet ik er dan toch duizenden per jaar aanschaffen voordat die fabrikant de vertegenwoordiging laat vallen? En de mindere goden moeten dan maar meer betalen om dat te compenseren.
Ik heb absoluut geen oordeel over hoe zaken wordt gedaan en wat de tactieken van inkopers en salesafdelingen zijn om targets te behalen of hoe een fabrikant zijn marktaandeel wil vergroten. Het zal er ongetwijfeld hard aan toe gaan. Hoe zeggen ze dat dan ook alweer in het Engels over onderhandelingen? ‘No walk in the park' of ‘absolutely no picknick'? Of spel je dat als Picnic?

 Robin Zander