5 april 2018 11:39

Ettertje

U kent ze - de wifi-netwerken in hotels en restaurants, op vliegvelden en campings die u op uw mobieltje voorbij ziet komen met de aanduiding ‘guest’. Soms krijg je echt ongehinderd toegang, soms word je om een gebruikersnaam en wachtwoord gevraagd. Of om een riedel aan persoonlijke gegevens. Die geef ik liever niet. Maar ook in die andere gevallen heb ik het idee dat je het vaak ook maar beter niet kan doen. Vooral als gevraagd wordt om daarna een browserpagina de hele tijd open te laten staan.

Ook in de Siemens-vestiging in het Duitse Amberg hebben ze zo’n wifi-netwerk. Ik heb nog even een flauwe poging gewaagd om toegang te krijgen door ‘guest’ als gebruikersnaam en wachtwoord in te typen. Niet dus. Een van de aanwezige pakweg vijftig, zestig vakpersvertegenwoordigers had al om toegang gevraagd aan de gastheer. Maar die kreeg je dus niet. Want stel dat er een tussen zit die de plc-productie aldaar in de war wil en kan schoppen.

Amberg is trouwens een paradepaardje binnen het concern, het schoolvoorbeeld van ‘de digitale fabriek’. Eentje die binnenkort zelfs nauwelijks nog onderscheid maakt tussen de virtuele en de fysieke wereld. Want later dit jaar wordt een complete nieuwe lijn neergezet die niet alleen geheel digitaal is ontworpen, maar ook virtueel getest en eigenlijk ook afgenomen. Zonder in het echt een buskabeltje te trekken, een SMT-machine te plaatsen, een printplaat vol te douwen met componentjes en die vast te solderen.

Ik gok dat ook, zoals het een goede digitale tweelingzus of -broer betaamt, de gehele besturingssoftware virtueel is ontwikkeld, getest en afgenomen. In elk geval komt Siemens met – hou me ten goede, want niet in de officiële berichtgeving rondom de Hannover Messe – een ´Application Designer´-toevoeging aan de Digital Factory-ontwerpsoftware. Daarmee maak je dus besturingsprogramma´s in de virtuele ruimte om ze na validatie in de machine of lijn in kwestie te stoppen.

Grappig is het nog wel om te zien dat in de fabriek aan het eind van een lijn de printplaten toch visueel door een persoon worden gecontroleerd. Want ook al is het foutpercentage nul komma nul nul heel erg weinig op talloos veel miljoenen, foutloos gaat het nog niet. Missende componentjes op de printplaten komen nog het ´meest´ voor, kregen we later te horen.

Is dat dan eigenlijk ook gesimuleerd? Een weerstandje dat van de printplaat valt? Een slechte soldering? Of omdat je digitale broertje of zusje gewoon een ettertje is?

Robin Zander
© Aandrijvenenbesturen.nl